Nice to meet you!
Super leuk dat je op mijn website bent komen kijken en ik hoop natuurlijk dat je heel erg blij wordt van mijn werk. En achter mijn mooie werk zit een heel verhaal, persoonlijk verhaal en ik neem je graag mee in mijn persoonlijke verhaal. Waarom ben ik fotograaf geworden en met welke drive maak ik herinneringen voor jullie. Neem even de tijd om te lezen en leer mij kennen.
Mijn liefde voor gezinnen - baby en kinderfotografie is er niet zomaar. Ik heb altijd al een connectie met kinderen gehad. Zo ben ik ooit begonnen op een kinderdagverblijf met werken en later groeide ik door tot verpleegkundige. En ja je raad het al de kraamafdeling was wel mijn place to be. Uiteindelijk na mijn diplomering ben ik in de kinderthuiszorg terecht gekomen. Kinderen zijn voor mij hele pure wezens. En dat raakt bij mij ook meteen de kern waarom ik zoveel liefde heb om zwangerschappen - newborns en gezinnen wil vast leggen.
Ik neem je mee naar mijn jeugd.... deze was helaas niet fijn. Ik gun elk kind een fijn thuis om veilig op te groeien omdat ik echt weet hoe het voelt en hoe het je kan beschadigen wanneer je geen veilig thuis hebt. Ik ben op de wereld gekomen omdat ik er wellicht moest zijn maar niet vanuit een hartenwens van mijn eigen moeder. Zij wilde mij niet, ik was niet gewenst en hoorde dat vaak. Samen met mijn zus groeide ik op en met het besef van nu weet ik dat ik verwaarloosd ben als kind en ook nooit gezien. Ik kan een boek erover schrijven en op dit moment, terug gaan naar dat gevoel, doet nog altijd heel veel pijn. Een helingsproces die voor mij nog jaren lang zal duren.
Op mijn 16e werd ik uit huis gezet en al heel vroeg gedwongen om zelfstandig te zijn. Mijn puber periode heb ik over moeten slaan noodgedwongen want ik moest voor mijzelf zorgen. Na het diplomeren op het voortgezet onderwijs heb ik op eigen kracht een nieuwe opleiding gevolgd met succes. Sociaal pedagogisch werk. Want mijn hart voor kinderen was zo intens groot dat ik niks liever wilde dan omringd zijn door deze mooie pure mensjes.
Waarom ben ik dan nu fotograaf? Ik heb helaas geen enkele foto van mijn kinder of babytijd dan slechts 1 die ik ooit heb kunnen redden en mee heb kunnen nemen. Helaas ben ik deze inmiddels kwijt maar het beeld zit vast in mijn hoofd. Een guitig schattig babytje met een rood wit gebreid jurkje zittend op de billen met een mooie brede lach. Dat was ik..... En verder weet ik het niet. Ik heb gaten in mijn geheugen en kan je niet vertellen wie ik als kind was.
Het moment dat ik zelf mama werd heb ik mij altijd voorgenomen NOOIT te worden zoals mijn moeder voor mij was. En ik zou er voor zorgen dat mijn zoon later hele boeken aan herinneringen zou hebben zodat hij terug kan kijken op zijn eigen baby/kinder en jeugd tijd. Want ik weet hoe intens belangrijk en waardevol dat is.
En van daaruit is mijn liefde voor fotografie zo groot geworden. Niet alleen omdat ik voor mijn klanten die mooie herinneringen tastbaar wil maken, maar ook dat ik mijzelf keer op keer mag omringen met liefdevolle gezinnen waar de kinderen wel de trots van de ouders zijn. Waar kinderen gezien worden, geliefd. Ik ben daar dan geen onderdeel van, maar op het moment dat een gezin binnen stap in mijn studio, voel ik de harmony en liefde en dat doet mij goed.
Ik ben een sterk persoon die heel goed op eigen benen kan staan. Mijn jeugd heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. En ik ben 100% een gevoelsmens en alle liefde, vrolijkheid, spontaniteit die ik in mij heb, wil ik delen met iedereen die in zich in mijn omgeving plaats vind.
Liefs
